Het is vroeg donker, waaierig, regenachtig en ook frisjes. En zelf voelde ik mij deze week ook moe, zo’n vuile moeheid die je maar niet kan afschudden. Wat is dat toch? Een weerbots van het winteruur? Herfstmoeheid? Over de lunch aan tafel met de collega’s begon ik erover en al snel volgden de salvo’s “ik ook!”. Ik zag al direct de link met hoe vrouwen die hecht met elkaar samenleven een gezamenlijke cyclus lijken te krijgen. Hoe zou dat dan heten bij mannen, zoiets? Typisch het soort vraag waar ik graag dieper op inga. Bij vrouwen spreekt men hierover als het ‘McClintock effect’ (1). Deze term, vernoemd naar de onderzoekster die er al over publiceerde in 1971, beschrijft wat je hardnekkig blijft horen en lezen in boekjes als het gaat over de wonderlijke samensmelting van de cycli van vrouwen in groep. Maar de wetenschappelijke wereld blijft er verdeeld over en kan de resultaten van dat oorspronkelijk onderzoek niet herhalen en ook niet verklaren. Dat is maar goed ook, want alhoewel ik magnetisch wordt aangetrokken door alles wat eindigt op ‘effect’, is ‘McClintock effect’ onvoldoende cool om te gebruiken als term voor dit soort van male bonding. Dan zou het iets moeten zijn als het ‘McMinion effect’, schattig maar niet echt mannelijk, of misschien het ‘McKlingon effect’, naar de ultieme slechterikken uit de Star Treks. Maar hoewel ik een nerd ben, ben ik daarom nog geen Trekkie. In dit geval kon Google mij niet helpen met een ‘McClintock effect voor mannen’. Na wat vruchteloos zoeken, kwam ik uit op termen als couvade (2) of pyschosomatiek (3), een duidelijk teken dat het hoog tijd was om deze vraag finaal onbeantwoord te laten. En toch bleef ze aandringen, die vraag, ik heb daar zelf niet altijd de controle over die ik zou willen hebben. En toen zag ik het. Los van het feit dat we als collega’s samen goed kunnen lachen, en dat ook vaak doen, kunnen we eigenlijk ook goed samenwerken. We hebben een team van straffe professionals, allemaal apart. Maar het bijzondere is dat we ook goed samenwerken. Velen onder ons hebben een ‘sterke’ persoonlijkheid, wat zich uit in lang volgehouden discussies, ware uitputtingsslagen, zelfs voor mij, en ik ben al iets gewoon. Maar finaal komen we wel tot een gezamenlijk gedragen en onderbouwd standpunt. Dat voelt wel goed, die kracht voelen en er aan bijdragen. Plechtig doop ik dit daarom ook het ‘Jedi effect’. En in tegenstelling met het ‘McKlingon effect’ is dit effect gender neutraal, er zijn wel degelijk vrouwelijke Jedi’s (Ahsoka Tano, Aayla Secura, Shaak Ti) (4). Onze strijd is niet zozeer tégen één specifieke Darth Vader, maar wel vóór het licht. “Fear is the path to the dark side … fear leads to anger … anger leads to hate … hate leads to suffering” (5). “Moeheid, jij voelt?. Herinner de code, jij moet”, hoor ik Yoda zacht, doch in gebrekkig Nederlands mij toespreken vanuit een verre en onzichtbare dimensie.

“Emotion, yet peace.
Ignorance, yet knowledge.
Passion, yet serenity.
Chaos, yet harmony.
Death, yet the Force.” (6)

Moeheid? Welke moeheid? I’m a Judicious Earnest & Dedicated ICT (aka JEDI) (7) professional!

(1) Zie bijvoorbeeld dit artikel: http://www.scientificamerican.com/article/do-women-who-live-together-menstruate-together/
(2) Mannen die zwangerschaps verschijnselen vertonen.
(3) Ziektebeelden die zich lichamelijk uiten maar duidelijk psychische oorzaken hebben.
(4) Zie de beschrijving van de personages op www.allestarwars.blogspot.be/p/personagesvolkeren.html
(5) Yoda in the Phantom Menace
(6) Zie bijvoorbeeld hier: http://starwars.wikia.com/wiki/Jedi_Code
(7) Oordeelkundige (judicious) , doelgerichte (earnest), toegewijde (dedicated) ICTer