Een Amerikaanse zakenman stond op de pier van een klein kustplaatsje in Mexico, toen een kleine boot met een eenzame Mexicaanse visser aanmeerde. In de boot lagen verscheidene grote vissen. De Amerikaan complimenteerde de Mexicaan met de kwaliteit van zijn vissen en vroeg hoe lang het duurde om ze te vangen.
De visser antwoordde: “Een tijdje.”
De Amerikaan vroeg: “Als het maar een tijdje duurde om deze heerlijke vissen te vangen, waarom ben je dan niet langer gebleven om er meer te vangen?” De visser legde uit dat deze vangst genoeg was om zijn gezin te voeden. De Amerikaan vroeg: “Maar wat doe je dan met de rest van je tijd?”
De visser antwoordde: “Ik slaap uit, vis wat, speel met mijn kinderen en neem een siësta met mijn vrouw. En iedere avond wandel ik naar het dorp, waar ik wijn drink en gitaar speel met mijn amigo’s. Ik heb een vol en rijk leven, señor.”
De Amerikaan pochte: “Ik heb een Harvard MBA en ik zal je uitleggen wat je moet doen. Je moet meer tijd besteden aan je visserij en met de opbrengst een grotere boot kopen. Dankzij de grotere opbrengsten van de grotere boot kun je daarna nog meer boten kopen. Uiteindelijk heb je dan een vloot vissersboten. In plaats van je vangst te verkopen via een tussenpersoon moet je die daarna direct verkopen aan de visverwerker. En uiteindelijk open je je eigen visverwerkingsfabriek. Dan heb je de controle over productie, verwerking én distributie. Dan kan je dit kleine vissersdorp achterlaten en verhuizen naar Mexico City, daarna naar LA, en uiteindelijk naar New York City, van waaruit je je groeiend vis imperium kunt leiden.“
De visser vroeg verwonderd: ”Maar señor, hoe lang zal dit allemaal duren? ‘
Waarop de Amerikaan antwoordde, “Vijftien tot twintig jaar.”
“Maar wat dan, señor?”, vervolgde de Mexicaan.
De Amerikaan kreeg een glimlach op zijn gezicht en zei: “Dit is het béste deel. Als de tijd rijp is, zal je een beursgang aankondigen, verkoop je de aandelen van het bedrijf aan het publiek en word je héél rijk. Je zult miljoenen verdienen.”
“Miljoenen, señor? En wat dan?”, vroeg de Mexicaan verwonderd.
Waarop de Amerikaan vervolgde: “En wat dan?? Dan zul je met pensioen gaan en verhuizen naar een klein vissersdorp waar je kan uitslapen, een beetje vissen, spelen met je kleinkinderen, een siësta nemen met je vrouw. En ‘s avonds wandel je naar het dorp, waar je wijn drinkt en gitaar speelt met je amigo’s.”
De Mexicaan zweeg. Met zijn hoofd schuin keek hij de nog steeds enthousiaste Amerikaan recht in de ogen, alsof hij een pratende aap aankeek die wel woorden gebruikte maar die niet begreep. Na enkele seconden zei hij tenslotte eenvoudigweg “idiota”, floot een vrolijk deuntje en slenterde rustig met de vissen richting zijn gezin.
bron: tekst gekopieerd en licht aangepast uit onderstaande bron