Seksueel misbruik en ander grensoverschrijdend gedrag zijn de laatste tijd niet meer weg te slaan uit de actualiteit. Na de aanvankelijke algemene verontwaardiging, wordt er nu echter gewag gemaakt van een kentering. Onze (Westerse) maatschappij zou op het punt staan om te stoppen met de impliciete tolerantie jegens de uitspattingen van machtsmisbruik.

Ik heb echter sterke twijfels dat zoiets ten gronde veel zal veranderen. Als je voorbij genderongelijkheid (1) en machtsmisbruik kijkt, dan staar je namelijk in het wit van de ogen van een enkele man. Zijn levenswandel is zo gelopen dat hij een andere mens kwaad aandoet, en daarna nog eentje, en nog eens en … daarmee niet kan of zelfs niet eens wil stoppen.

Hoe komt een mens zo ver dat hij anderen steeds weer kwaad aandoet? Die steeds herhaalde handeling voldoet blijkbaar aan een nood van die mens: hij heeft dat nodig om zijn dagen door te geraken, het is een verslaving. Ik heb zelf ook noden, vooral om aan mijn dagen een zweem van zingeving toe te kunnen schrijven. En bij meer donkere momenten heb ik gewoon nood om alles even te kunnen vergeten. Ik meen die niet-per-se-kwaadaardige noden ook te herkennen bij de mensen rondom mij.

“Life may be meaningless. But death, I still have hope for.” (2)

Op zijn minst zijn we met z’n allen verslaafd aan hoop, de hoop dat het morgen beter wordt dan vandaag. Morgen komt echter nooit, letterlijk zeker niet, maar figuurlijk vaak ook niet. En dan toont de hoop voor een beter morgen haar ware gelaat: de wanhoop dat vandaag eenvoudigweg niet genoeg is. En dat geldt zelfs voor die mensen die wél al jouw droom hebben waargemaakt, de machtigen en invloedrijken der aarde. Misschien geldt het voor hun zelfs wel net nog wat meer, omdat zij wel kregen wat ze wensten, maar dat dat niet was wat ze daadwerkelijk nodig hadden.

“You can’t always get what you want. But if you try, sometimes you get what you need.” (3)

Diegenen die het meest hunkeren naar macht, zullen ook het minst scrupules hebben om er alles voor te doen. En daarom zullen het doorgaans ook de meest gretigen zijn die macht veroveren. Maar innerlijke leegte laat zich niet zo makkelijk vullen, ook niet met macht. Net daarom zijn de uitspattingen van machtsmisbruik niet makkelijk om uit te roeien. De uitspatting is dan ook slechts symptomatisch voor de echte onderliggende oorzaak: de hunkering die schuilt onder de machtslust. Die hunkering is onlosmakelijk verbonden aan onze ‘condition humaine’. Het is dus een ‘probleem’ dat niet opgelost kan worden. En problemen zonder een oplossing zijn eigenlijk geen problemen, maar eerder een werkelijkheid die we blijkbaar niet wensen te aanvaarden. Als we met onze ontkenning in het reine kunnen komen, dan zullen we van een échte kentering kunnen spreken.

“Do no harm, but take no shit.” (4)

bron foto: Ik vond de foto door … te zoeken. Het artikel waar het bij hoort (‘Why does god tempt (then abandon) Adam and Eve?‘) heb ik niet gelezen.

(1) In deze thematiek is het belangrijk om de impact te benadrukken van het sociologisch feit dat vaak de vrouw tot een lustobject wordt herleid. De vrouw wordt daarmee ‘iets’ om te begeren of zelfs om te veroveren.
(2) Uit de film Cirque du Freak: The Vampire’s Assistant
(3) Uit het liedje van de Rolling Stones, ‘You can’t always get what you want’.
(4) Dit mantra, gebaseerd op de gulden regel, kom je wel vaker tegen maar ik ken niet exacte origine. Volgens dit artikel, sluit dit echter wel nauw aan bij vele levensovertuigingen uit de ganse wereld en door alle tijden heen: het is universeel en tijdloos.