Bokeh (1) verfilmt adembenemend en tragisch traag de onvermijdelijke eenzaamheid van de mens. Wanneer de maatschappij rondom de hoofdrolspelers ‘oplost’, volgt de film de fysieke vervolmaking van hun latente gevoelens.
Jenai (Maika Monroe) en Riley (Matt O’Leary) worden ’s ochtends wakker tijdens hun vakantie in Rejkjavik en vinden de ontbijtruimte zonder ontbijt, de hotelreceptie zonder receptionist en alle straten, huizen en winkels verlaten: er is werkelijk niemand te bespeuren. Er is ook geen enkele televisie zender die nog iets live uitzendt en geen enkele webpagina die nog verandert. Er is geen énkel teken van menselijke activiteit: Jenai en Riley zijn de twee laatste mensen op de wereld.
Wat is er precies gebeurd? Waarom? Waar zijn hun familie en vrienden naartoe? Onbereikbaar hoog en zwijgend torenen deze vragen boven hun uit.
Na de eerste paniek genieten ze aanvankelijk beiden nog van de absolute materiële vrijheid die ze nu hebben, zo nemen ze voedingswaren mee uit de verlaten warenhuizen, kleren uit de nu stille boetiekjes en rijden ze met de achtergelaten wagens van hun keuze. Wanneer echter de warenhuis goederen voorbij hun versheidsdatum komen en vooral wanneer Riley zich verwondt, zien ze hun kwetsbaarheid in en de afhankelijkheid van de nu verdwenen maatschappij. Riley stuurt aan om samen de paradijselijke pracht van Ijsland te omarmen en hunzelf en hun leven opnieuw uit te vinden. Maar Jenai kan haar oude ik niet loslaten, het lukt haar niet meer om de lachende spring-in-het-veld te zijn, nu dat alle mensen rondom haar weg zijn die haar maakten tot wie ze was. Met de ontbinding van de maatschappij is haar identiteit ontmanteld tot de stille kreet van wanhoop die zich daaronder al de hele tijd schuil hield.
Ze hebben beiden nu geen andere keuze meer dan hun sterfelijkheid zinvol te omarmen, zonder zich te kunnen te verschuilen achter de kleine en grote helden rollen van het gangbaar sociaal toneel. Dat is een epische uitdaging die maar door enkelen onder ons kan worden getrotseerd (2). Laat het een les zijn in nederigheid en wijsheid, heldenrollen kunnen immers nooit soelaas brengen, zo leerde onze gevleugelde held ons al:
“You either die a hero, or live long enough to become a villain” (3)
Wanneer we beseffen dat onze trouwe helden rol ons niet meer ‘vooruit’ helpt, dan zijn we klaar voor de rol als anti-held (4), voor het hier en het nu en voor de mensen rondom ons.
De foto komt uit een scène van de film waarin Jenai afwezig door een veld wandelt terwijl Riley het moment bewondert en het fotografeert.
(1) Bokeh, met als ondertitel ‘Alone in the world. Together’ is te zien op Netflix. Het is een absolute aanrader alhoewel sites als IMDB en rottentomatoes dat niet zo zien.
(2) Er zijn nog enkele films die dit thema belichten van de strijd tussen mens als zinzoeker en de onverschillige kosmos: ‘Melancholia’, ‘Enter the void’, ‘The discovery’ en ‘I don’t feel at home anymore’.
(3) Een quote uit “Batman, The Dark Knight”, die zowel door Harvey Dent als door Batman wordt uitgesproken.
(4) De titel van dit stuk is sterk geïnspireerd door het boek ‘De dood is een filosoof‘.