Circus Ronaldo brengt deze kerstvakantie hun circustheater in het NTG met hun show ‘Amortale’. De geschiedenis van de artiestenfamilie Ronaldo kan je op hun website lezen. En in hun brochure lees je over hun ambitie om het theater van de verwondering terug te brengen: “’Amortale’ is een symbiose van tragedie en clownerie, opera en marionettenspel, slapstick en melancholie, van circus en eenvoud. […] Je mag gieren van het lachen maar we sparen je niet van de erfenis van levenspijn, de illusie van afgescheiden te zijn.” Dit zijn topartiesten, muzikanten, acrobaten, comedianten, die met bedrieglijke nonchalance hun talenten gebruiken om een show te brengen die blijft verwonderen en doet (schater)lachen. Hiermee is genoeg gezegd, want deze voorstelling moet beleefd worden, niet besproken. Eén ding wil ik wel nog meegeven, het einde. Het is een vervolg op een eerdere scène die Adam en Eva uitbeelden, in het paradijs. Adam had van de appel gebeten en werd terstond overgoten met water en stond perplex (en nat) over wat hij nu moest doen. Aan het einde van de show weet hij zich wél raad. Hij neemt de rode appel, waaruit hij al een hap had genomen, bekijkt die eens goed, zet hem tenslotte op zijn neus en de regen stopt ogenblikkelijk.