de apatheïst

Ik ben een agnost, wat op zich wel maar een raar woord is. Het is Grieks van oorsprong, en het betekent letterlijk zonder ‘gnosis’, zonder kennis. Ik grap altijd dat ik denk agnost te zijn, maar het niet zeker weet. Nu wel, ik grap er nooit luidop over, doorgaans lacht toch niemand met dat soort […]

ode aan de middelmatigheid

Het regende weer, wat een mistroostige week toch. Het stoorde hem niet, hij zat lekker warm binnen. Zijn bord spaghetti stond voor hem, met een bolognaise saus die blijkbaar ook een hele tijd buiten in de regen had gestaan, zo lopend was die. Langzaam en gedachteloos draaide hij wat slierten pasta rond zijn vork en […]

het is geen spel

Het is de late namiddag. De zon staat nog aangenaam warm en overspoelt het vers gemaaide grasveld in een gouden gloed. Bob zit op het terras, met een glas koele rosé in zijn hand. Iets verder in de tuin is de poes, Tigra, zot aan het doen. Ze zit in jacht houding roerloos te staren […]

spijtig maar toch is het zo

“I’m your pain when you can’t feel. Sad but true”, klonk het ’s ochtends op de radio, net bij Bob’s tweede espresso. Hij had nog een vage herinnering aan de tijd dat hij dit luidkeels meezong in zijn slaapkamer. Hij kende de tekst toen woord voor woord, en hij associeerde die met alle gevoelens die toepasselijk […]

de laatste druppel

Bob was geen grote prater, dat was hij nooit geweest. Vaak verveelde hij zich in gezelschap. Tijdens gesprekken die bleven steken in vanzelfsprekendheden. Tijdens de verplichte stappen in het bijna mechanische uitwisselingsproces van beleefdheden. Tijdens stompzinnige woordenbrijen die vooral een uiting van frustratie waren alhoewel men zich zogezegd beroepte op de wetten van de logica of […]

walgelijk blote tanden

Bob ging die zondag ochtend zijn zoon Lucas afzetten aan de bus. Lucas vertrok een weekje op zomerkamp en zag dat helemaal zitten. Bob zelf was nog behoorlijk moe. De avond ervoor waren ze op barbecue geweest bij vrienden. Te veel lekker eten en te veel lekkere wijn. ‘Every day I spend my time, drinking […]

hier rust Paradoxis

Bijna iedereen kent Obelix. Als kind viel hij in de ketel met magische drank die het beroemde dorp onoverwinnelijk maakt voor de aanvallen van de Romeinen. Bijna niemand echter herinnert zich Paradoxis. Toen het ganse dorp naarstig zocht naar Obelix (terwijl die gewoon rustig de ketel aan het leegdrinken was) werd Paradoxis even alleen gelaten, […]

de schaduw van het kruis

Het was erg warm die dag, een willekeurige dag langs het pad van de Twijfel. Alhoewel hij zweette als een otter, had dat geen effect op zijn zelfgenoegzame glimlach. In tegendeel, die werd er alleen maar breder op toen hij besefte dat otters eigenlijk helemaal niet zweten maar gewoon een waterafstotende vacht hebben. Wat verderop […]

onverantwoord mezelf

“Alles wat de moeite waard is, kost moeite: geluk is het bijproduct van een zinvol leven.” Hij voelde een soort van opluchting. Goed wetende dat gevoelens komen en gaan en dat ook deze opluchting waarschijnlijk gewoon tijdelijk zou blijken. Maar toch, stel dat het toch een plateau was, een tussenstop in een richting verder omhoog. […]