de spiegelende duisternis

Zondag 21:30 – Thomas lag nu net een kwartier in bed. Zoals steeds bij het avond ritueel had hij het erg lang kunnen rekken tussen de eerste “Allez, en nu naar bed hé, jongen” en het moment dat de lichten effectief uit gingen in zijn slaapkamer. Maar hoe hard hij het telkens toch probeerde uit […]

ambitieloos

Onder een klare hemel was hij er geruisloos voorbij gevaren. De volle maan werd rimpelend terug gekaatst door de verder gitzwarte rivier. Hij merkte het bord toch nog net op, omdat haar letters zwak oplichtten in het maanlicht, “Ambitie – 20 km”. Het bord wees echter terug, stroomopwaarts. Hij was blijkbaar al een tijdje ambitieloos […]

Carlo da Craco

Soms verandert er iets wat je daarvoor nooit eerder was opgevallen, en dat voelt dan raar aan, waardoor je geneigd bent er om te lachen. Maar in dit geval was het lachen hem snel vergaan. Vorige week maandag pas begon het, en deze zaterdag ochtend zat hij verweesd in de kerk. Vooraan stond de kist […]

ode aan de middelmatigheid

Het regende weer, wat een mistroostige week toch. Het stoorde hem niet, hij zat lekker warm binnen. Zijn bord spaghetti stond voor hem, met een bolognaise saus die blijkbaar ook een hele tijd buiten in de regen had gestaan, zo lopend was die. Langzaam en gedachteloos draaide hij wat slierten pasta rond zijn vork en […]

het is geen spel

Het is de late namiddag. De zon staat nog aangenaam warm en overspoelt het vers gemaaide grasveld in een gouden gloed. Bob zit op het terras, met een glas koele rosé in zijn hand. Iets verder in de tuin is de poes, Tigra, zot aan het doen. Ze zit in jacht houding roerloos te staren […]

spijtig maar toch is het zo

“I’m your pain when you can’t feel. Sad but true”, klonk het ’s ochtends op de radio, net bij Bob’s tweede espresso. Hij had nog een vage herinnering aan de tijd dat hij dit luidkeels meezong in zijn slaapkamer. Hij kende de tekst toen woord voor woord, en hij associeerde die met alle gevoelens die toepasselijk […]

de laatste druppel

Bob was geen grote prater, dat was hij nooit geweest. Vaak verveelde hij zich in gezelschap. Tijdens gesprekken die bleven steken in vanzelfsprekendheden. Tijdens de verplichte stappen in het bijna mechanische uitwisselingsproces van beleefdheden. Tijdens stompzinnige woordenbrijen die vooral een uiting van frustratie waren alhoewel men zich zogezegd beroepte op de wetten van de logica of […]

walgelijk blote tanden

Bob ging die zondag ochtend zijn zoon Lucas afzetten aan de bus. Lucas vertrok een weekje op zomerkamp en zag dat helemaal zitten. Bob zelf was nog behoorlijk moe. De avond ervoor waren ze op barbecue geweest bij vrienden. Te veel lekker eten en te veel lekkere wijn. ‘Every day I spend my time, drinking […]