veritas vincit

Iets meer dan een maand geleden schreef ik een kort stuk over de visum aanvraag van een Syrisch gezin. Het centrale argument in mijn betoog was dat de beweegreden voor het niet toekennen van dat visum geen steek hield (1). Daarom beschuldigde ik de staatssecretaris ook van ‘keizerlijke willekeur’ en noemde zijn houding verder nog inhumaan en wereldvreemd.

Ik heb de staatssecretaris een kopie van het artikel doorgestuurd en hem een reactie ten gronde gevraagd. Onlangs kreeg ik daarop een uitgebreid antwoord en ik kan alleen maar vaststellen dat mijn beschuldiging ongegrond was. Uit het antwoord blijkt helemaal geen inhumaan of wereldvreemde houding en zeker ook geen keizerlijke willekeur. In tegendeel, het antwoord is helder, feitelijk opgebouwd, genuanceerd en kadert de houding vooral in relatie tot het naleven van de Europese verplichtingen (2) en het vrijwaren van de socio-economische draagkracht van België. Ik neem dan ook volmondig mijn beschuldigingen terug en kan alleen maar de professionaliteit toejuichen die blijkt uit het antwoord (3).

Mijn zoektocht naar de achtergrond van deze polemiek is voltooid, na bijna twee maanden. Ik leer daaruit dat het érg lastig is om op basis van de beschikbare verslaggeving in de media een goed beeld te krijgen over de grond van een zaak: voor de achteloze kijker (4) is de lijn tussen feit, propaganda en vals nieuws moeilijk te onderscheiden. Maar het geduldig verzamelen van feiten, het formuleren van hypotheses en die dan toetsen, blijft nog steeds overeind staan als de beste manier om de waarheid te zoeken. En uiteindelijk zal  voor de kritische (5) doch open (6) geest de waarheid dan ook altijd zegevieren.

 


bron foto: https://londonjazzcollector.wordpress.com/2014/05/02/most-unwanted-jazz-artists-gladiator-poll/

(1) “[…] er kunnen dan ook geen miljoenen vluchtelingen aan de voorwaarden voldoen, waaraan dit ene gezin wél voldoet.”
(2) De juridisch-technische strijd draait enerzijds om het feit dat de advocaat de weigering van het toekennen van een humanitair visum aanklaagt als onvoldoende gemotiveerd en dat anderzijds rechters daarop hebben geëist, op basis van artikel 3 van de EVRM, dat het visum toch moet worden toegekend. Mocht die interpretatie van het EVRM correct zijn, dan is het inderdaad van toepassing op alle vluchtelingen wereldwijd, zoals de staatssecretaris ook heeft aangehaald.
(3) In zoverre mijn ongeschoolde juridische achtergrond daar een oordeel over kan vormen, uiteraard.
(4) De redactie.be geeft ook vijf tips om echt van vals nieuw te onderscheiden, iets wat vandaag de dag een uitdaging heet te zijn.
(5) De leuze van Henri Poincaré indachtig:

Het denken mag zich nooit onderwerpen,
noch aan een dogma,
noch aan een partij,
noch aan een hartstocht,
noch aan een belang,
noch aan een vooroordeel,
noch aan om het even wat,
maar uitsluitend aan de feiten zelf,
want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken.

(6) Een geweldig artikel over hoe je spreidstand tussen twijfel en zekerheid kan cultiveren, leven met “epistemologische reserve”, vindt je hier.

One thought on “veritas vincit

  1. Dan toch goed bestuur van der Theo?
    (verondersteld dat goed bestuur best volgens de feiten verloopt en niet al teveel volgens een onderworpen denken)

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.