niet in mijn naam, ‘keizer’ Theo

Een paar weken geleden keken we met het ganse gezin naar het journaal, toen Theo Francken kwam uitleggen waarom hij het een goed idee vindt dat oorlogsvluchtelingen énkel asiel kunnen aanvragen in België nadat ze eerst hun eigen leven, en dat van hun kinderen, hebben geriskeerd via illegale paden naar België. Mijn zoon van tien begreep dat niet zo goed, dus ging de televisie even op pauze voor wat ouderlijke duiding, maar ik kon het eigenlijk ook niet uitleggen. Wat later die week kwam er dan de foto van Theo op Facebook waarop hij poseert in een door een deurwaarder gestript kantoor, zogezegd. Theo moet namelijk dagelijks een dwangsom betalen van 4.000€ omdat hij geen visum wil toekennen, maar hij weigert dat – vandaar de deurwaarder – en gaat in beroep tegen de rechterlijke uitspraak. Ondertussen heeft hij wel tijd om er ludieke foto’s over te maken. Het is dan ook een grappige zaak, nietwaar? Door het aantikken van die dwangsom kan je er ondertussen een mooie Duitse auto mee kopen of, en ik zeg maar wat, een gezin een jaar lang onderdak verlenen. Maar de staatssecretaris blijft onbewogen en standvastig, alsof God zélf aan zijn zijde staat.

Ik wou er zelf het fijne van weten, omdat de berichtgeving hier rond erg onduidelijk is. Wat ik na mijn eigen zoektocht (1), en vraag aan parlemantariërs (2) onthoud is dat de Syrische familie wel degelijk voldoet aan de voorwaarden voor een tijdelijk visum naar België. Het verstrekken van dat ‘visum van kort verblijf’ is echter een gunst die de staatssecretaris al dan niet kan toekennen, als was hij een Romeinse keizer die een verslagen gladiator al dan niet laat leven. De hele polemiek draait dus om de kern vraag waarom de staatssecretaris de gunst van het visum niet wil toekennen (3).

Hij blijft  herhalen dat bij het toekennen van dit ene visum er miljoenen vluchtelingen zullen volgen. Maar dat klopt gewoon niet. Deze ene familie is bevoorrecht omdat er mensen zijn in België die voor hun willen zorgen en omdat ze ook de middelen hebben om een veilige overtocht te maken. Er zijn geen miljoenen Belgische gezinnen die dat kunnen, laat staan dat ze dat willen, en er kunnen dan ook geen miljoenen vluchtelingen aan de voorwaarden voldoen, waaraan dit ene gezin wél voldoet.

De staatssecretaris noemt al de rechters die hem tot nu toe veroordeelden wereldvreemd. In mijn ogen is het hijzelf die wereldvreemd is. Waarom speelt hij met het leven van deze familie? Theo, wat je doet is humanitair niet te verdedigen. Ik vraag je met klem om niet weg te kijken, om mensen te helpen die we kunnen helpen, en ze zeker niet nog meer in gevaar te brengen. Omdat je dat wel doet, ben je alvast géén staatssecretaris van asiel in mijn naam.

 


bron foto: http://www.dfiles.me/thumbs-down-gladiator.html

(1) De Syrische familie vraagt een visum van kort verblijf aan, dat gedurende maximaal 90 dagen toegekend wordt voor

“Toeristisch bezoek
Familie- of vriendenbezoek
Culturele of sportmanifestatie
Zakenreis
Korte stage
Doorreis door het Schengengebied”

bron: Visum voor België, website van Buitenlandse zaken

Welke voorwaarden voor het visum zijn nu eigenlijk niet voldaan? Theo stelt dat vriendschapsbanden niet volstaan voor een ‘humanitair visum’.

“(d) documenten met betrekking tot het logies (als u bijvoorbeeld bij een particulier persoon verblijft, leg dan een uitnodiging van die persoon voor. Als u in een hotel verblijft, in gastenkamers, enz. leg dan een bewijsstuk voor van de instelling die logies verstrekt of elk ander geschikt document waaruit de beoogde accommodatie blijkt.).”

bron: Familiebezoek of vriendenbezoek, website van de dienst vreemdelingenzaken

Maar omdat een Belgische familie zich borg stelt zijn er – nota bene volgens de website van de dienst vreemdelingenzaken – géén redenen om de aanvraag te weigeren. Dat is ook wat vier (vijf?) rechters al hebben bevestigd. Dat is ook wat de advocaat van de familie heeft herhaald. Merk op dat het hier niet gaat over een asiel aanvraag, dat kan je enkel aanvragen op Belgische bodem.

(2) Ik las een opiniestuk in de Knack over de ganse kwestie van de hand van voormalig N-VA parlementariërs Hendrik Vuye en Veerle Wouters, en stelde hun volgende vraag:

“Beste Veerle en Wouter,

Ik las net met veel interesse jullie opinie stuk in de Knack. Dit dossier rond de visum aanvraag komt erg onduidelijk over in de media, althans voor mij. Ik denk dat jullie iets kunnen verduidelijken voor mij. Er wordt gesproken over het al dan niet recht hebben op een visum. Betekent dat dat de regering dat recht niet hoeft toe te kennen, zelfs als aan de voorwaarden die normaal gesteld worden wél worden voldaan? Op de website van de overheid lees ik namelijk dat een visum voor familie of vrienden bezoek voorwaarden stelt die voor het Syrisch gezin en haar bezoek zijn voldaan (voor zover ik dat kan nagaan). Als ik het goed begrijp, dan kan een staatssecretaris dus beslissen, voor welke motivatie dan ook, om geen visum toe te kennen, zelfs al zijn gangbare voorwaarden voldaan.

Vergeef me mijn onwetendheid, ik ben gewoon erg geïnteresseerd als burger, als mens, als vader, als zoon. Dank bij voorbaat.

Mvg.,

Svend”

Het antwoord dat ik kreeg, bevestigt inderdaad dat het een gunst is, geen recht, dat de staatssecretaris al dan niet toekent.

“Beste,

Dergelijk visum is een gunst, geen recht.
Indien het wordt aangevraagd niet om vrienden te bezoeken, maar wel om hier asiel aan te vragen, dan is het normaal dat het niet wordt toegekend.
Vriendelijke groeten,
hendrik”
(3) De andere vraag, op basis van welke andere omstandigheden een rechter die gunst toch afdwingbaar kan maken, is voor mij écht te technisch, minder interessant en is ten slotte niet ter zake.

4 thoughts on “niet in mijn naam, ‘keizer’ Theo

  1. Je vergeet een belangrijk stuk van de redenering van Franken nl de ware doelstelling van het bezoek aan de “vrienden”; Asiel aanvragen in België van zodra de Belgische bodem betreden wordt.
    Daar ziet Franken een misbruik van de gunstmaatregel die het visum is.
    Hij ziet er ook een precedent in om een nieuwe indirect aanvaardde instroom van asielzoeker te bestendigen.
    Vanuit die “mening” oefent hij zijn discretionair recht uit, wat jij “keizer” noemt, maar wat weldegelijk wettelijk zo is vastgelegd. Like it or not.
    Hij heeft echter ten aanzien van de rechter in kwestie “geen goeie motivatie” gegeven om zijn keuze te staven. Definieer nu maar eens “goede motivatie” bij discretionair recht!

    In de zevende dag zonet werd het nogaar eens besproken en ongelooflijk maar waar… het is me nog altijd niet helemaal duidelijk of dat nu wel of niet correct is.
    Het viel me ook op dat bij de vraag aan de partij vertegenwoordigers “moet Franken dat visum nu geven of niet?” alleen de oppositie ja antwoord en alle andere partijen rond de pot draaien en geen ja of nee antwoorden.

    Met andere woorden, ze lijken achter de keuze te staan maar willen zich niet vereenzelvigen met de stijl en ideologie van NVA die rond deze polemiek hangt of komen te hangen is de laatste weken.

    Dat dit dossiertje in België nu maar snel een duidelijke afloop kent zodat het Europees hof zich hier deftig over kan uitspreken.
    Tot die dag gaat De Wever vast en zeker nog ettelijke malen onderhoudende toedracht geven over Dublin akkoorden, rechterlijk activisme, historische precedenten en de vrijheid van meningsuiting.

    #interestingtimes

    • Hey Davey, ik zie echt geen misbruik, ze komen naar hier, bij vrienden en vragen dan asiel. Waarom is dat misbruik? Begrijp ik niet …

  2. Ik vraag me dan af waarom mensen met het nodig geld en blijkbaar de nodige contacten hier wel en al de anderen die andere sukkelaars niet. Minstens 60 miljoen zijn er zo, wordt gezegd. Dus enkel visa en asielrecht voor een elite? En dan is ons schuldgevoel weer even gesust? En terwijl maar wapens die richting uitsturen, zaken doen met duistere regimes, want ja voor wat werkgelegenheid moeten alle principes wijken toch? Hypocrisie alom dus. De oplossing bestaat niet in een aantal mensen naar hier te halen. Dat is geen echte oplossing maar een doekje voor het bloeden. Zucht.

    • Hey Kris, mij gaat het niet om mijn schuldgevoel, ik voel geen schuld, ik doe wat ik kan. Mij gaat het er ook niet over dat sommigen meer ‘geluk’ hebben als anderen. Mij gaat het erover dat zij die de mogelijkheid wél hebben die niet worden ontzegd vanwege oneigenlijke redenen. Een geholpen gezin is er eentje hé …

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.