het einde ligt besloten in het begin

Het is dinsdagmorgen half negen, 22 maart, en ik zit op mijn trein richting werk. Ik ben een artikeltje aan het schrijven op de computer en zoek even iets op via de smartphone, wanneer een berichtje van een collega mijn aandacht trekt. “Ontploffingen in Zaventem … Kijk uit als je in het station loopt dus.” Het zijn grappenmakers, mijn collega’s, dus ik antwoord met “Serieus?”, maar een resoluut “Serieus” volgt onmiddellijk. Ik verken snel de nieuwssites om mij een beeld te scheppen van wat er gebeurt. En dan daagt het mij. Ik zit op een spitstrein richting hoofdstad van België en Europa, dat net op een strategische plaats is getroffen door zelfmoord terroristen. Ik heb geen énkele controle over wat er nu gaat komen. En dan denk ik spontaan “het is nog te vroeg, nu nog niet”, en blijf toch kalm. Ik kijk de trein coupé rond en zie al die mensen rondom mij zitten, in exact hetzelfde schuitje, wat dat schuitje ook moge worden. Ik leg mijn telefoon weg en werk verder aan mijn artikel, waarin ik niet on-toevallig ook “De dood is steeds dichtbij” verwerk. Terreur dreiging niveau vier, Parijs, we zijn het allemaal al wat gewoon, nu is het enkel maar dichterbij gekomen en meer tastbaar geworden. Voor mij verdwijnt later in de week de terreur berichtgeving dan ook al snel in de rest van de constante nieuwsstroom samen met de economische crisis, de milieuvervuiling, de nieuwe K3, Donald Trump etc. Maar er is één gedachte die wel blijft rondspoken in mij: wat drijft iemand zo ver om niet alleen zijn eigen leven te geven voor een zaak maar daarenboven ook nog eens zo veel mogelijk anderen tegen hun wil in mee te slepen? Bij gebrek aan bevriende nog-in-opleiding-zijnde of gefaalde zelfmoordterroristen, lees ik dan maar gericht wat opinie stukken. Eén quote daarvan blijft bij mij plakken: “ze zoeken het leven in de dood”. Dat kan ik nog wel begrijpen, hoe gekwetste en verloren zielen gericht worden geronseld, afgesneden van hun omgeving en gehersenspoeld. Daar zit een organisatie achter met media kanalen, propaganda materiaal, indoctrinatie technieken, geld, middelen en mensen. De wereld is in oorlog met die organisatie, en ook ons land doet mee. En nu is die oorlog explosief in onze eigen straten toegekomen. Deze aanslag was niet gericht op de uitroeiing van ongelovigen en toe te schrijven aan “gekken en barbaren”. Neen, deze aanslag was een vergelding : “[…] une cellule sécrète des soldats du Califat […] s’est élancée en direction de la Belgique croisée qui n’a pas cessé de combattre l’Islam et les musulmans.“ Hoe diep moet er echter gegraven worden om de motieven en bronnen van het conflict in het Midden-Oosten te vinden? Gaat het terug tot de Westerse steun aan de Muhajideen tijdens de Sovjet-Afghaanse oorlog? Gaat het over de bezetting van Palestina? Gaat het over de internationale economische belangen van de oliewinning? Na tientallen artikels, kom ik tot de conclusie dat dit dossier voor een oningewijde als mezelf altijd troebel zal blijven. Maar het is wél duidelijk dat er niet zoiets is als één aanwijsbare oorzaak. En dus ook niet één schuldige partij. Wat is er hier dan nog meer over te zeggen dan dat we toch allemaal gaan sterven?

“Remain calm, and carry on.”


bron foto: http://www.hln.be/redactie/aanslagen-brussel/images/facebook-aanslagen-brussel.jpgµ
bron titel: 1984, George Orwell, zie ook recensie op klareau.
bron quote: https://en.wikipedia.org/wiki/Keep_Calm_and_Carry_On

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.