Wat heb ik een hekel aan die uitdrukking (1). Ik moet daarbij spontaan denken aan de typisch moreel superieure Hollanders waar ik vroeger mee te maken had. “Oh Svend, maar de vraag achter jouw vraag is eigenlijk …”. “Oh, dank je wel dat je dat even voor mij wou uitklaren”, dacht ik toen, en ik was helemaal klaar met luisteren, “Jij komt zeker net terug van één of andere leiderschaps training?”. Zo een directe aanpak werkt niet doorgaans, zeker niet als je niet eens éérst goed wil luisteren. Aan de andere kant is het wel zo is dat sommige oppervlakkige vragen inderdaad hinten naar een diepere queeste. Mijn dochter vroeg mij zo onlangs of ze 25€ mocht betalen voor een 3 maanden VIP toegang voor haar favoriete online computer spelletje (zie ook mijn dochter is gehakt). Ze is erg volhoudend, en we hadden haar dat vorig jaar wel toegestaan na een wekenlange loopgraven gevecht van … gezaag. Waarom wou ik daar deze keer niet opnieuw op ingaan? Om te beginnen wringt er iets in mijn economisch schoentje wanneer je 25 echte euro’s inruilt voor digitale credits. Wat heeft een mens daar nu aan? Maar dat is niet het enige, wat me meer stoort is het spel zelf. Het komt erop neer dat je constant van het ene scherm naar het andere klikt, om aan een rad te draaien, om opdrachtjes uit te voeren, waar je dan extra credits mee kan verdienen. In de shop kan je daar uiteindelijk mooie dingen mee kopen om je online karakter te pimpen. Met dat karakter maak je dan filmpjes, die je deelt, becommentarieert of je chat erover met je online vriendjes. Natuurlijk zijn de filmpjes van VIP members zo veel cooler, want die hebben de duurste attributen. Dat is het. Uren achter elkaar kan ze doorgaan, en vanop een afstand zie ik haar eigenlijk gewoon klikken en tokkelen. Een legaal alcohol vervang product voor kinderen. En nu wou ze er nog meer van. Ik zei gewoonweg neen. Ik moest dat twee keer herhalen, voor ze doorhad dat ik echt het meende. Maar ze is volhoudend, en zei “Er zijn manieren om gratis VIP te worden. Mag ik dat, als het mij lukt?”. Ik mompelde iets van “Als het té goed is om waar te zijn, is het meestal niet waar. Probeer het maar, maar hoop er niet te hard op”. Nog geen uur later kwam ze me vragen om een reverse proxy te installeren. Voor de niet-ingewijden, dat is een stukje software waarmee je berichten verkeer kan onderscheppen en bewerken tussen je eigen computer en het internet. Ik had zelf nooit beseft dat je dat die software zo kon gebruiken, na nu toch meer dan 15 jaar in de informatica (ik hoor mijn collega’s al zuchten “maar Svend toch!”). Mijn dochter had na wat kort speurwerk op google en youtube al haar eerste stapjes richting hacking gezet. Ik ging erin mee, om haar technische nieuwsgierigheid en aanleg verder te stimuleren. Ik was bijna klaar om het te testen toen ik inzag dat dit eigenlijk neerkwam op diefstal, iets kosteloos pakken waar je normaal gezien voor moet betalen. Ik doe daar niet aan mee, ik heb altijd al mijn eerlijk deel bijgedragen aan auteursrechten voor muziek, video, boeken en ook software. We hebben daar samen over gebabbeld, en ik vroeg haar daarna wat zij daar zelf van vond, en ze ging akkoord. “Nu ga ik mij wel vervélen, wat kan ik dan wél doen? ”. Eigenlijk was dát van meet af aan al haar vraag. Diezelfde avond heeft ze de hele avond geknutseld, en we spelen nu regelmatig samen Uno. Misschien heb ik dan toch geen hekel aan die uitdrukking, maar wel aan moreel superieure mensen. Merk op dat ik niet schreef “aan moreel superieure Hollanders”. Met de helft van mijn genen poel die uit Nederland komt is dat moeilijk houdbaar. Maar daar stopt het niet, in die helft zit ook nog eens een deel Duitse genetica. Waarom toch? Verdammt!

bron foto: https://thegracefulkitchen.files.wordpress.com/2013/03/dsc01187.jpg

(1) Google strooit rijkelijk met referenties over deze uitdrukking:

• Een artikel uit Nederland dat wél mooi de spirit achter die uitdrukking plaatst vindt je hier.
• Wat advies uit de socratische gespreks technieken die ik zelf ooit nog wil leren.
• Een denk kader overgevlogen uit Amerika en van toepassing in bedrijven onder veranderings trajecten.