Veel publicaties in de management literatuur voldoen, althans naar mijn gevoel, niet aan het klassiek kwaliteits criterium dat zaken die doordacht zijn zich ook eenvoudig laten uitleggen (1). Management literatuur is vaak niet ‘peer-reviewed’ (2) , maar wordt wél in grote oplagen gedrukt met liefst ronkende titels. Je moet véél van die titels lezen rondom een onderwerp om mee te kunnen of te mee mogen spreken. Sommige werken zijn erg gespecialiseerd, anderen dan weer breed, sommigen zijn erg langdradig en verhalend, anderen droog en analytisch. Het is niet makkelijk om de concepten uit de verschillende werken op elkaar te laten inhaken, en typisch is er ook geen proef ondervindelijke toetsing van de stellingen die erin worden gemaakt. Het wordt dan uiteindelijk een kwestie van geloof voor de zoveelste wonderkuur naar instant-succes. In dat opzicht is de scheidingslijn tussen management literatuur en zelfhulpboeken soms nogal vaag.

Onlangs kwam er een post (3) voorbij zoeven die de dood verklaarde van een hype die breed besproken was in de management literatuur en ook al een tijdje furore maakt in de IT sector. Het ontlokte heel wat reacties van ‘believers’ en ‘haters’. Een van de meer genuanceerde reacties meldde, terecht, dat het doorprikken van holle termen rondom een ideeëngoed dat ideeëngoed zelf daarmee nog niet ontkracht. Veel mensen durven inderdaad holle termen gebruiken en die zonder veel aarzelen te vervangen door nieuwe wanneer de oude uit de mode geraken.

Maar onzorgvuldig taalgebruik is verre van onschuldig. De geschiedenis doet ons enkele uitspraken cadeau om dat te blijven onderstrepen. “Je wordt wat je denkt.” (4) “Ce que l’on conçoit bien s’énonce clairement.” (1). “Je oogst wat je zaait.” “We only get what we give”(5). “Le style, c’est l’homme” (6). Maar die enkele zinnen verdrinken als het ware onder de stortvloed aan hapklare pulp in alle media. Zijn al die schrijvers en lezers dan fout? In 399 voor onze tijdsrekening zei Socrates al tegen zijn goede vriend Crito ‘Aan sommige meningen der mensen moet men veel waarde hechten, aan andere niet’. De enige maatstaf voor die waarde is de verdienstelijkheid van de logica achter die mening, en dus niet of de meerderheid ze al dan niet aanhangt. Socrates was een echte held, hij was bereid om te sterven voor de consequentie van zijn standpunt, zelfs als hij werd veroordeeld door een misleide meerderheid.

Vandaag blijft zijn voorbeeld op verschillende manieren erg actueel. Er zijn nog steeds mensen die bereid zijn om te sterven voor hun standpunt, alhoewel ze geen held zijn (7). Er is ook nog steeds een meerderheid die zich gretig wil laten misleiden. Maar niet gevreesd, Donald Trump heeft de oplossing klaar, alhoewel die een ietsiepietsie discriminatie vraagt (op basis van geloof). Maar laat je vooral niet misleiden, huldig Socrates door kritisch onderstaande analyse (8) te bekijken om dan zélf te oordelen.

(1) “Ce que l’on conçoit bien s’énonce clairement” van Nicolas Boileau
(2) Bij wetenschappelijke publicaties is het wel een vereiste dat gelijken, ‘peers’, je artikel controleren naar juistheid (relevantie, gebruik aan methodiek en bronnen …).
(3) Matthew Kern schreef een artikel op Linkedin.com over ‘Agile is dead’.
(4) Personal coach Inge Rock gebruikt die leuze blijkbaar ook, ik dacht het dat iets stoïcijns was, maar ik vind niet direct de bron. En ik ben wat lui op dit moment.
(5) Het liedje ‘You get what you give’ van The New radicals vind je op YouTube en de tekst ervan op AZlyrics.
(6) Zie ook een vorige post van mij die deze quote toepast op enkele uitspraken van Jan Jambon
(7) Zie ook een vorige post van mij die ik schreef naar aanleiding van de aanslagen op 22 maart 2016.
(8) Met dank aan De Standaard om een kort artikel te schrijven rondom deze video: http://m.standaard.be/cnt/dmf20160128_02095494

bron foto: http://i.telegraph.co.uk/multimedia/archive/03512/trump-lead_3512719b.jpg