Gisteren ging ik met een driekoppige delegatie van mijn gezin naar Tongeren, om ons aldaar in het Vikingfestival onder te dompelen. Het beloofde hoogtepunt van de dag was het avondspektakel Vikimania waarbij een viking boot onder de kundige regie van Stijn Coninx zou verbrand worden. Ja sorry Gentenaars, het licht festival heb ik daardoor misgelopen dit jaar, maar geef toe: een brandende viking boot versus de kunstzinnig verlichte Sint-Baafskathedraal? Het is een verscheurende keuze voor een halfbloed als mezelf. Half Deen, half Hollander, half Limburger, half Gentenaar, dat is al 200% Svend, ja ik ben nogal intens. ‘Intens gestoord ja’, zou mijn dochter daar direct aan toevoegen, en ik zou haar geen ongelijk kunnen geven. Maar die storing helpt dan weer wel om voor elk standpunt open te staan, niet aan het mijne te blijven vasthouden en de dialoog open te houden. Toen de Vikings Tongeren en omstreken rondom 881 bezochten, was dat niet zozeer hun bekommernis. Hun communicatie adviseur had de troepen het volgende leren scanderen, in een vroeg Vlaams dialect: ‘Wrooooaaah! Uw vrouw en uw goud. Wroooaaaah!’. Dat valt dus onder de monoloog, niet direct de meest verfijnde, maar op haar eigen manier wel duidelijk. In de dialoog daarentegen, gaan twee of meer partijen elkaars standpunten onderzoeken om ze op één of andere manier met elkaar te laten vervloeien. Een discussie verschilt hiervan omdat daarin elke partij zijn gelijk wil bewijzen aan de andere(n). De dialoog is dus gericht op openheid, daar waar een discussie typisch tot een gesloten stelling leidt. Dialogen hebben dan ook een open atmosfeer nodig, koppigheid, boosheid en dies meer staan de dialoog in de weg. Recent kon ook Jantje dit ondervinden in de tekenles. Iedereen was ijverig aan het tekenen, maar Jantje zat rustig en tevreden naar zijn leeg blad te kijken, toen de juffrouw hem ter verantwoording riep: ‘Ewel Jantje, heb je weer iets beter te doen dan de rest van de klas?’. Waarop Jantje, verbaasd: ‘Maar neen juffrouw, ik ben klaar met mijn tekening!’. ‘Maar ventje toch, ga je weer onnozel doen? Uw blad is leeg!’. Verontwaardigd probeert Jantje het uit te leggen: ‘Ik heb een grazende koe getekend, juffrouw, maar ze heeft al het gras opgegeten, en ze is nu natuurlijk vertrokken naar een andere weide! Daar kan ik toch niets aan doen?’. Blijkbaar stond de juffrouw zelfs voor die uitleg niet open. Tsja, de dialoog starten, het lukt niet altijd, ‘it takes two to tango’. Een boot in de fik steken, dat lukte gisteren avond dan ook  weer niet zo goed, het kwam wat traag op gang, traagheid is dan ook een typisch Limburgs streekproduct (pas op, ik zelf mag daar grapjes over maken, ik ben daar op gegroeid, maar gebruik dat niet tégen mij in een gesprek!). Maar al bij al toch een geslaagd spektakel, met mijn persoonlijk hoogtepunt Thor die met zijn hamer ronddraait op de tonen van ‘Thunder’ van AC/DC en een oude strijder die hier met zijn kraai over staat te babbelen. Maffe jongens die limburgse Vikings, prettig gestoord.