‘Boyhood’ is een film met zowel script als regie door Richard Linklater, dat het verhaal brengt van Mason (Junior) tussen zijn 6^de en 18^de levensjaar. De 158 minuten film zijn gedraaid over een periode van liefst 12 jaar met dezelfde acteurs, en dat is op zich uniek en maakt de beleving des te geloofwaardiger, alsof je naar een montage films kijkt van je eigen achter familie over zee. Op een gezapig tempo beleven we de hoogtes en laagtes mee van Mason, zijn zus, zijn moeder, zijn biologische vader en de andere gezins samenstellingen rondom deze vier mensen doorheen de tijd, aangezien de moeder twee andere partners heeft en de vader één andere partner. De jeugd van Mason verloopt tegen een achtergrond met vader figuren die alcoholmisbruik koppelen aan al dan niet aan fysiek gewelddadig gedrag en met het vaak verhuizen omdat de moeder zich financieel probeert te beteren door bij te studeren en haar carrière anders in te richten. Je zou kunnen stellen dat de jongen het hard te verduren heeft gehad, maar hé, iedereen heeft wel íets om over te klagen (uit zijn jeugd) zeker? En die boodschap van herkenbare verbondenheid en niet veroordelende menselijkheid typeert de film.

Er zijn een drietal dialogen die dit gedeeld gevoel van de ‘condition humaine’  (Is er niets meer dan dit moment? Heeft echt niemand hier een antwoord op?) het scherpst weergeven[1],

Nicole: You know how everyone’s always saying seize the moment? I don’t know, I’m kind of thinking it’s the other way around, you know, like the moment seizes us.

˜

Mason: So what’s the point?

Dad: Of what?

Mason: I don’t know, any of this. Everything.

Dad: Everything? What’s the point? I mean, I sure as shit don’t know. Neither does anybody else, okay? We’re all just winging it, you know? The good news is you’re feeling stuff. And you’ve got to hold on to that.

˜

Mom: [Mason is leaving for college] This is the worst day of my life.

Mason: What are you talking about?

Mom: [Starts crying] I knew this day was coming. I just… I didn’t know you were going to be so fucking happy to be leaving.

Mason: I mean it’s not that I’m that happy… what do you expect?

Mom: You know what I’m realising? My life is just going to go. Like that. This series of milestones. Getting married. Having kids. Getting divorced. The time that we thought you were dyslexic. When I taught you how to ride a bike. Getting divorced… again. Getting my masters degree. Finally getting the job I wanted. Sending Samantha off to college. Sending you off to college. You know what’s next? Huh? It’s my fucking funeral! Just go, and leave my picture!

Mason: Aren’t you jumping ahead by, like, 40 years or something?

Mom: I just thought there would be more.

˜

De film wordt bij Telenet aangeboden via Prime à la carte.

˜ ° ˜

[1] Met dank aan de site imdb om die dialogen ook te citeren uit het script.